کد مطلب:129360 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:203
تلاش سرکوبگرانه
پس از آنكه أشدق شیوه پیشنهاد امان و نیكی و جایزه و حسن همجواری را بی فایده یافت، برای حل مشكل چنان كه شیوه همه ستمگران است به روش های تهدید كننده و سركوبگرانه پناه برد، به گمان این كه شاید بتواند از این راه به هدف های مورد نظر خویش دست یابد.
طبری به نقل از عقبة بن سمعان گوید: «هنگامی كه حسین (ع) از مكّه بیرون آمد، فرستادگان عمرو بن سعید بن عاص، به فرماندهی یحیی بن سعید، راه را بر او بستند و گفتند: بازگرد، به كجا می روی؟ ولی او خودداری ورزید و ادامه مسیر داد. دو طرف در مقام دفاع برآمدند و دست به تازیانه بردند. سپس حسین (ع) و یارانش به شدت با آنان مخالفت ورزیدند و حسین به راه خویش ادامه داد. یاران سعید فریاد برآوردند: ای حسین آیا از خدا پروا نمی كنی؟ از جماعت بیرون می روی و در میان این امّت تفرقه می افكنی؟! در این هنگام حسین (ع) آیه شریفه زیر را قرائت فرمود: «لِی عَمَلِی وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ، اَنْتُم بَریئُونَ مِمّا أعْمَلُ وَ أنَا بَرِی ءٌ مِمّا تَعْمَلُونَ» [1] (عمل من از آن من است و عمل شما از آنِ شما، شما از كار من بیزارید و من از كار شما).
روایت دینور می گوید: «هنگامی كه حسین (ع) از مكّه بیرون آمد رئیس شرطه ای كه زیر فرمان عمرو بن سعید بن عاص بود در رأس گروهی راه را بر حسین بست و گفت: امیر به تو فرمان بازگشت می دهد، بازگردید یا آنكه خود تو را باز خواهم گرداند!
حسین (ع) خودداری ورزید و دو طرف برای دفع یكدیگر دست به تازیانه بردند! این خبر به عمرو بن سعید رسید و ترسید كه اوضاع خطرناك شود، از این رو كسی نزد رئیس شرطه هایش فرستاد و به او فرمان بازگشت داد!» [2] .
طبری به نقل از عقبة بن سمعان گوید: «هنگامی كه حسین (ع) از مكّه بیرون آمد، فرستادگان عمرو بن سعید بن عاص، به فرماندهی یحیی بن سعید، راه را بر او بستند و گفتند: بازگرد، به كجا می روی؟ ولی او خودداری ورزید و ادامه مسیر داد. دو طرف در مقام دفاع برآمدند و دست به تازیانه بردند. سپس حسین (ع) و یارانش به شدت با آنان مخالفت ورزیدند و حسین به راه خویش ادامه داد. یاران سعید فریاد برآوردند: ای حسین آیا از خدا پروا نمی كنی؟ از جماعت بیرون می روی و در میان این امّت تفرقه می افكنی؟! در این هنگام حسین (ع) آیه شریفه زیر را قرائت فرمود: «لِی عَمَلِی وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ، اَنْتُم بَریئُونَ مِمّا أعْمَلُ وَ أنَا بَرِی ءٌ مِمّا تَعْمَلُونَ» [1] (عمل من از آن من است و عمل شما از آنِ شما، شما از كار من بیزارید و من از كار شما).
روایت دینور می گوید: «هنگامی كه حسین (ع) از مكّه بیرون آمد رئیس شرطه ای كه زیر فرمان عمرو بن سعید بن عاص بود در رأس گروهی راه را بر حسین بست و گفت: امیر به تو فرمان بازگشت می دهد، بازگردید یا آنكه خود تو را باز خواهم گرداند!
حسین (ع) خودداری ورزید و دو طرف برای دفع یكدیگر دست به تازیانه بردند! این خبر به عمرو بن سعید رسید و ترسید كه اوضاع خطرناك شود، از این رو كسی نزد رئیس شرطه هایش فرستاد و به او فرمان بازگشت داد!» [2] .
[1] تاريخ طبري، ج 3، ص 296.
[2] الاخبار الطوا، ص 244.